Μια ιστορία με ασυνήθιστα καλό τέλος
Τίποτα ασυνήθιστο, θα σκεφτεί κανείς. Μόνο που αυτή η κατά τα άλλα συνηθισμένη ζωή είναι κάτι ασυνήθιστο για περιπτώσεις σαν αυτή του Mo. Γιατί ο Μο γεννήθηκε 4.000 χιλιόμετρα μακριά από εδώ, στο Αφγανιστάν, και σε ηλικία μόλις 15 ετών αναγκάστηκε να φύγει από την πατρίδα του, μακριά από τους δικούς του. Να αναζητήσει ένα καλύτερο αύριο στην Ελλάδα.
Αυτό το καλύτερο αύριο τον βρήκε το 2018, στο Κέντρο Υποδοχής στη Μόρια στη Λέσβο, όπου λίγο καιρό μετά του ανακοινώθηκε ότι απορρίφθηκε η αίτηση ασύλου. Έτσι για να μπορέσει να ζήσει, ξεκίνησε να μαζεύει πορτοκάλια. Μόνο που οι συνθήκες εργασίας, όπως και η αμοιβή του, ήταν εξαιρετικά κακές. Το 2021, αναγκάστηκε να φύγει ξανά, αυτήν τη φορά με προορισμό την Αθήνα. Ο Μο βρέθηκε σε μια αχανή πόλη χωρίς γνωστούς, χωρίς στέγη, χωρίς φαγητό και χωρίς πρόσβαση σε κάποια σχετική κυβερνητική υπηρεσία.
Έναν χρόνο μετά, ο δρόμος του συναντήθηκε με αυτόν της ΜΚΟ Mazí Housing Project, όπου για πρώτη φορά μετά από καιρό είχε πρόσβαση σε ένα ασφαλές μέρος για να μείνει, σε ένα ζεστό πιάτο φαγητό και σε μια προοπτική: ότι η ζωή του μπορεί να γίνει καλύτερη. Οι συνθήκες τού επέτρεψαν να υποβάλει εκ νέου αίτηση ασύλου, καθώς στο μεταξύ και λόγω της κατάληψης του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν, είχε επαναπροσδιοριστεί η διαδικασία χορήγησης ασύλου για τους Αφγανούς. Μέχρι να του χορηγηθεί το άσυλο, και χωρίς χαρτιά, είχε δύο επιλογές είτε να εργαστεί σε οικοδομή είτε να μάθει ελληνικά. Η απόφασή του δεν ήταν εύκολη γιατί στην πρώτη περίπτωση θα μπορούσε να κερδίζει κάποια χρήματα και να τα στέλνει στους δικούς του που είχαν μείνει πίσω. Τελικά αποφάσισε να μάθει ελληνικά και αγγλικά και σε συνεργασία με κοινωνικούς λειτουργούς από τη ΜΚΟ Mazí έφτιαξε το βιογραφικό του, έκανε αιτήσεις για δουλειά, εγκρίθηκε η αίτηση ασύλου και με την κατάλληλη προετοιμασία κατάφερε να βρει μια καλή δουλειά. Τη συνέχεια τη γνωρίζετε.
Ιστορίες σαν του Μο υπάρχουν πολλές. Ιστορίες ξεριζωμού, εκπατρισμού, μοναξιάς, εκμετάλλευσης και απελπισίας. Και για αυτό είναι η Mazí εδώ, για να προσφέρει και με την υποστήριξή μας στέγη και πρακτική βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες άστεγους άνδρες στην Αθήνα. Για να προσφέρει ένα καλό τέλος, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια νέα αρχή.